سلام دوستان؛

نخست سخن، سال نو ایرانی همه ی شما مبارک باشه و به آرزوهاتون برسین...

تقریبا این روزها به بهانه ی عید سرم خلوت و راحت تر فکر میکنم، البته فقط بهانه!! چونکه اگر راستیتش رو بخواهید کار که زیاد دارم ولی چه کار کنیم دیگه ما فارسی زبان ها هستیم و بهار نوروز و زیبایی هایش...

سال 92 سال پر فراز و نشیبی برای من و شما بود و اتفاقات تلخ و شیرین زیادی که همه زیبایی های طبیعت هستند برایمان رخ داد.

از اون زمین لرزه های منطقه و هیجان و استرس گرفته تا موارد دیگه... البته در این سال برای اسفنداری ها حوادث دلخراشی پیش آمد که همه ی مارو رنجور کرد، الآن که دارم مینویسم خیلی از همولایتی هامون دیگه پیشمون نیستند، از همین جا براشون آرزوی آمرزش گناهان وشادی روحشون رودارم، یادشان گرامی باد.

آره دوستان کافیست نگاهی به اطراف بیندازیم و ببینیم که همه چیز نو شده، سرسبزی اومده، هوا تغییر کرده، بچه ها پیک نوروزی و قاصدک بهار در دستشون گرفتن و باهاش کلنجار میرن و گاهی نمیدونن که آخه بابا این سوال غلط طراحی شده نگران نباش!!

بوی اسفند و آجیل و شیرینی... راستی این روزها استاندارد مصرف میوه در ما به اروپا نزدیک میشه... ای خدا چقدر شیرینه این دور هم نشستن ها و گفت و شنودها و بگو بخندها... باور کنید بیشتر اوقات سعی میکنم سکوت کنم و بشنوم و بشنوم و بشنوم...

یاد اون روزها بخیر، عید دیدنی ها بیشتر بود، مسابقه عیدی بگیری، اون روزها سعی می کردیم دفترچه و مجله های نوروزی مون رو خوب تر بنویسیم تا برنده بشیم و جایزه بگیریم، تعریف نباشه زیاد برنده شدم و جایزه گرفتم، یادش بخیر...

بزرگ تر که شدیم کیفیت تلویزیون بیشتر شد و مارو میخ کوب تر کرد... یاد زمین فوتبال عوض کردن ها بخیر، مسابقات نوروزی که حتی بانوان هم دوست داشتن در جریان نتایج قرار بگیرن... امسال کی میبره!!

جلوتر اومدیم عید مثل قبلن ها سرسبز نیست باغات خشک شدن و بارون کم تر میاد... نکنه داره خشک سالی میشه، ولی امیدوار بودیم...

مردم مجبور شدن بجای سرسبزی خودشون سرسبزی بیارن، همونی رو که شاید خودشون برده بودن، باید قالی هارو پهن کنیم و بشوییم و روی دیوار بیندازیم...

کم کم داره روزهای سخت فراموش میشه و کت و شلوار به ده میاد و همگانی میشه... قبلن ها صدای بوق نمیومد، پراید داره میاد و میره، بوق... بوق...بوق... برچسب های روی هوندا موتور...یادش بخیر.

سواد دانشگاهی زرق و برق روزگار شد و بانوان روستا هم  فضای سنگین ده رو شکستند، مردم باور کردند که باید دانشگاه رفت، دنیا داره پیشرفت میکنه، بابا کامپیوتر اومده، عصر عصر ارتباطاته، خاتمی رفته نیویورک گفته گفتگوی تمدنها...

موبایلی که تا حشمت آبادآنتن میداد عرصه  فعال سازی رایگان پیامک رو پیش روی همگان گذاشت، دیگه مردم روستا به هم پیامک میدادند که ... کجایی؟؟

ناگهان غول تحول به ده اومد!!!!! آره اینترنت آمد.  وای برو بزن M,O,C,.,E,L,G,O,O,G و توش هرچی که بزنی برات میاره... بزن گل، براد پیت و... چقدر جالبه این... بزار ببینم  اسدباد کجاست؟ اسفندآباد چیزی راجع بهش هست؟

راستی فلانی بیا میخوام کلیپ نی رو برات بلوتوث کنم، روشن کن.

آره دیگه (بجای بله)، روابط کم تر شد، تا جایی که من دوست دارم کنار هم بشینیم و گپ بزنیم و سعی کنم بشنوم و بشنوم و بشنوم...

ای وای که نکنه این روزی عقده بشه... آخه فیسبوک اومده، توییتر هنوز ده رو خوب نمیشناسه، ولی وی چت و واتس آپ چی؟؟

برم دیگه که باید گلدون ها رو آب بدم و یه نگاهی به سبزه ها کنم...

روزگارتون سرسبز

هم بلاتی